ပံုျပင္ခါးခါး

အလ်ားအနံေတြ.... အသြားအျပန္ေတြ ငါမျငင္းခ်င္ေတာ့ဘူး.....
ငါေပးခဲ့တာ.... တနည္းအားျဖင့္ နင္ယူသြားခဲ့တာ....
တကယ္ဆို ဘယ္သူသက္ေသရွိခဲ့လို႔လဲ.....

နားျငီးတယ္ ေျပာခံရလြန္းလို႔
တိတ္ဆိတ္တတ္သြားတဲ့သူတစ္ေယာက္အေၾကာင္း
နင္သာသိခ်င္ခဲ့မယ္ဆို.....ေျပာျပခ်င္ေသးတယ္......
ခက္တာက.....ငါစကားေျပာျပန္သင္ရဦးမယ္......

ေနတတ္မွာပါ.... ေနတတ္သြားမွာပါ...
ဟုတ္တယ္....ငါတစ္ကယ္ပဲ ေနတတ္ေနျပီ....
အျမဲတမ္းေမွ်ာ္လင့္ခဲ့ဖူးတဲ့ ဖုန္းနံပတ္တစ္ခု......
အခုခ်ိန္မွာေတာ့....ျမည္ေနရင္ေတာင္......
ျမန္ျမန္ေပ်ာက္သြားပါေစ ဆုေတာင္းေနတတ္ျပီ......

အသည္းကြဲတဲ့သူေတြက ေျပာတယ္...
အမုန္းဆိုတာ ခါးတယ္တဲ့.....
ငါ့အတြက္ေတာ့
ခရုခြံ နားနားကပ္ျပီး....
ကႏာၱရထဲ ေရလွိဳင္းေတြလာေတာ့မေယာင္ေယာင္.....
အိပ္ယာ၀င္တိုင္း နားေထာင္ခဲ့မိတဲ့
ပံုျပင္ေတြက ပိုခါးတယ္......

စစ္ကလူကိုသတ္တယ္....
အခ်စ္ကေတာ့ ငါ့ကို အၾကိမ္ၾကိမ္သတ္တယ္.....
ဒီလိုနဲ႔ပဲ...
အဲ့ဒီေန႔တစ္ရက္ေပါ့.....
တိမ္ေတြလဲမငိုဘူး....
ေကာင္းကင္လဲ မျပဳိဘူး.....
အဲဒီေန႔ကစလို႔........
ငါ့ရင္ခြင္ဘယ္ဘက္ျခမ္း......နင့္ကုိ မလိုေတာ့ဘူး.....

စက္တင္ဘာဆုေတာင္း

စမ္းေရမေအးရင္ ေနပါေစ...
ယမ္း(ေငြ႔)ေတြနဲ႔ေတာ့ ေ၀းပါရေစ

ပန္းေတြမသင္းရင္ ေနပါေစ.....
လမ္းေတြ ေသြးညွီကင္းပါရေစ.....

တိုးပြားမစည္ပင္ ေနပါေစ.....
ျမစ္ေရ ၾကည္လင္ စီးပါရေစ....

ခ်စ္တဲ့ ဒီေျမ ဒီေရေတြ......
ကမာၻတည္သေရြ႕ေလ.... ေအးခ်မ္းေစ......

သက္ျငိမ္

အဲဒီတုန္းကေပါ့....
ရထားဥႀသသံဆိုတာ
တကယ္ကိုနားမလည္ခဲ့တာ
အေဝးက အရာဝတၱဳတခုကို
မျမင္ႏိုင္သလိုမ်ိဳး။
သူ႔သေဘာ သူေဆာင္တဲ့
နိယာမ ထဲမွာ
အခုေတာ့
ငါတို႔ရင္ဘတ္ေတြ
ခါး လို႔။

ဒိုမီႏို

PEACE

လူေတြအေၾကာင္းေရးတဲ့သမိုင္း...
လူေတြေၾကာင့္ပဲရိုင္းတယ္....
ခုေခတ္ၾကီးက....
မျငိမ္းခ်မ္းတဲ့ေဒသေတြ ျငိမ္းခ်မ္းေအာင္...
ေသနတ္ေရာင္းတဲ့ေခတ္......
အခ်ဳပ္အေႏွာင္ကင္း ယၾတာေခ်ဖို႔
ငွက္ေလးေတြ အခ်ဳပ္ခံရတဲ့ေခတ္....
အရိပ္အာ၀ါသတစ္ခုအတြက္....
ေတာေတြျပဳန္း ေတာင္ေတြကတံုးျဖစ္တဲ့ေခတ္....
ရိုးသားမွဳေတြအေရာင္တက္ဖို႔.....
ကလိမ္က်ေနၾကတဲ့ေခတ္.....
ေနာက္ဆံုးေတာ့လည္း.....
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ.... ေသနတ္ေတြမိုးထားတဲ့ကမာၻ
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ..... လက္ညွိဳးေလး မေကြးခင္ အခိုက္အတန္႔အၾကာ.....
ျငိမ္းခ်မ္းေရးဆိုတာ..... ဟန္ေဆာင္အျပံဳးေနာက္က.... နင္ေကာငါေကာမသိႏိုင္တဲ့ မာယာ....

ရြက္ေဟာင္း

ေႀကြ ျပီး လို႕
ေပါ႕ ပါးေနမိတာ
ေႏြ ေရာက္တိုင္း
ေႀကြရ ဦးမွာပါလား။။

ဒိုမီႏို   (၇.၉.၂၀၁၂)