မီးျပတိုက္

ဓူ၀ံၾကယ္ေလာက္အစြမ္းမထက္သလို....
ေသြးပ်က္ေနတဲ့ ကြန္ပတ္(စ္)တစ္ေကာင္လိုေတာ့....
လက္တံလည္ရံုသက္သက္.... ငါလမ္းမျပခဲ့ဘူး.....

ေရလႊာေဖြးေဖြး....
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္...ငါ့ကိုခပ္ေႏြးေႏြးေပြ႔တယ္...
ေလေျပေအးေအး....
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္.....ငါ့ကုိက်ီစယ္ေသြးတယ္....
ေငြဇင္ေယာ္တူစံုတြဲ...
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္.. ငါ့ရင္ ခို၀င္နားတယ္......
ဒီေလာက္ဆိုရင္ပဲ...... အထီးက်န္တယ္ဆိုတဲ့စကား...
ဘယ္သေကာင့္သား....(ငါ့အတြက္) ေခါင္းစဥ္တပ္ခ်င္ဦးမလဲ...

မာယာတဲ့....
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္..... အိေျႏၷရွင္သိကၡာအျပည့္နဲ႔သူ....
တစ္ခ်က္တစ္ခ်က္..... အၾကင္နာကင္းကြာမဲ့တဲ့သူ....
သူပဲေလ.... ငါရွင္သန္တဲ့အရပ္ကသူ...
အခ်ိန္နာရီလိုက္...
သူ႔မွာ မ်က္ႏွာဖုံးေတြေပါတယ္.....
အေျခအေန အခ်ိန္အခါလိုက္.....
သူ႔မာန္ သူျပန္ျပန္ေမြးတယ္.....

ဘယ္သူေတြတရားပ်က္ပ်က္....
(ငါကေတာ့...)
ငါ့တာ၀န္ငါေၾက..... ငါ့အလင္းငါျဖန္႔.....
ငါ့နီးစပ္ရာ...ငါလမ္းျပရင္း....
တစ္ခါတစ္ခါေတာ့လည္း..... ငါ့ပံုရိပ္ငါ ျပန္ေငးၾကည့္ခ်င္မိသား....

ငါ..ငါ..ငါ.....
တကယ္ဆို ငါစြဲမခၽြတ္ႏိုင္ေသးတဲ့....
ပရဟိတေကာင္ စစ္စစ္ၾကီးက.... ငါ.....

ေပးစာ..

အစြန္းႏွစ္ဘက္ေတြၾကား...
အလယ္အလတ္သမားေတြ ေနစရာမရွိတာ..မဆန္းေတာ့ဘူးအေမ...
မေကာင္းေတာ့တဲ့ ေခတ္ထဲ... ယိမ္းမယ့္ဘက္ေရြးရင္းကေန...
ကၽြန္ေတာ္လည္း..ဘံုေပ်ာက္ေနတာၾကာေပါ့....

လူ႔စိတ္ဆုိတာကလဲ.. ေကာက္ရိုးမီးပဲအေမ....
ခုေနတင္ပဲ... စစ္ပြဲၾကားက ကေလးေတြအေရး.. တုိ႔အေရး...
ခုေနတင္ပဲ... ျမန္မာမယ္ေလး သရဖူရေရး... တို႔အေရး...
ခုေနတင္ပဲ... ဟိုအေရးဒီအေရး... တို႔အေရး....
အေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုယ့္အေရးျဖစ္ေနတဲ့သူေတြၾကားထဲ....
မိသားစုအေရး.. ငါ့အေရးလို႔ လူၾကားထဲသြားေအာ္....
ကၽြန္ေတာ္ပဲ..အဟားခံရမွာေပါ့...

ခုတစ္ေလာ.. ရီရမလို..ငိုရမလို ကိစၥေတြသိပ္မ်ားတယ္....
ကၽြန္ေတာ္ေလ....ရီလဲမရီေတာ့ဘူး... ငိုလဲမငိုေတာ့ဘူး .... အေမ...
မခ်ိျပံဳးေတြပဲ ျပံဳးျဖစ္ေတာ့တယ္

ထြက္သြားမွာကုိ တားတဲ့သူကလဲတားတယ္...
ဟားတဲ့သူကလဲဟားတယ္....အေမ...
ေက်ာလည္းမခိုင္းထားသလို...
ထိပ္တိုက္လဲ ရင္မဆိုင္ေတာ့ဘူး...
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့.... ေခါင္းပဲငံု႔ထားမိေတာ့တယ္.....

အၾကည့္ခ်င္းဆံု....ကိုယ့္ဘက္ကအရင္ျပံဳးျပရင္...
တစ္ဘက္လူေက်နပ္မနပ္ေတာ့မသိဘူး....
စားသုတ္သုတ္... သြားသုတ္သုတ္ စက္ရုပ္လူေတြၾကားထဲ....
သြားျပံဳးျပမိရင္ေတာ့.... ငေပါၾကီးျဖစ္တယ္အေမ....

ေရာင္စံုဥာဏ္ေတြ အစြမ္းကုန္ကြန္႔ျမဴးေနႏိုင္မွ
ေနသားက်တဲ့ ေလာကထဲ...
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ဖို႔ဆိုတာ...အသက္ျပည့္စရာမလိုဘူး အေမ....
တကယ္ေတာ့...က်ပ္ျပည့္ဖို႔ပဲ..လိုတယ္....

က်င္လည္ရာ

ဇာတိေျမေတာ့မဟုတ္ဘူးအေမ.....
ဒါေပမယ့္ ဧည့္စာရင္းလဲမတိုင္ရဘူး........

အၾကင္နာအျပံဳးေတြေတာ့ မရွိဘူးအေမ.....
ဒါေပမယ့္... လမ္းေၾကာင္းေတြ ဂြင္ေတြလဲသိစရာမလိုဘူး.......

သယံဇာတေတြေတာ့မရွိဘူးအေမ....
ဒါေပမယ့္...... အမွိဳက္ေတြလဲ ေတာင္လိုမပံုဘူး......

ေစတနာေရခ်မ္းစင္ေတြေတာ့ မရွိဘူးအေမ.....
ဒါေပမယ့္..... ဘိလပ္ရည္ပုလင္းႏွဳတ္ခမ္းေတြလဲ သံေခ်းတက္မေနဘူး.......

အလကားရတာေတာ့ ဘာတစ္ခုမွမရွိဘူးအေမ....
ဒါေပမယ့္...... ရလိုက္တာေတြလဲ... အလကားေတာ့ျဖစ္မေနဘူး........

လက္ရွိနင္းေနတဲ့ေျမၾကီး....... သံေယာဇဥ္ေတာ့ တစ္စက္မွမရွိဘူးအေမ....
ဒါေပမယ့္..... ေတာ္ေတာ္နဲ႔ေတာ့ ဒီျမိဳ႕ကုိမခြဲႏိုင္ေသးဘူး.....

လမ္းခြဲ - ၂

အျပံဳးတစ္ခုတိုင္းအတြက္... ေျခြခ်စရာ ရင္ခြင္မရွိမွေတာ့.....
စံပယ္ေရ..... ေလသင့္ရာသာ နင္ေမ်ာလုိက္ေတာ့....
အခ်စ္က ဘ၀ကုိသတ္တယ္.....
ဘ၀က ငါ့ကသတ္တယ္.....
တကယ္ေတာ့.... ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ဆိုတာ ....
အထားမတတ္ရင္ ကုိယ့္ကိုယ္ကုိ ျပန္သတ္တဲ့အမ်ိဳး.....

သည္းသည္းထန္ထန္ေတြ ငုိေၾကြးဖူးခဲ့တဲ့ဘ၀....
လူျဖစ္ရက်ိဳးေတာ့နပ္ေနပါျပီ.....
ေမာတယ္ကြယ္......မ်က္ရည္ေတြနဲ႔ ငါမရယ္ခ်င္ေတာ့ဘူး....

ေျပးထြက္သြားတာလဲမဟုတ္.....
ေနာက္ခ်န္ခဲ့တာလဲမဟုတ္တဲ့ ဇာတ္လမ္းေတြထဲ
ေက်ာခိုင္းခဲ့ရံုေလးနဲ႔ပဲ.......
၀ဋ္ေၾကြးအသစ္ေတြ.....
ငါအေက်ဆပ္ပါရေစ.......

လမ္းတစ္ေကြ႔တစ္ဆစ္ခ်ိဳး.....
ထပ္ေတြ႔ၾကရဦးမယ္ဆိုရင္ေတာ့.....
အခုမွစသိသူေတြလို ......
အေတြးရွင္းရွင္းကိုယ္စီနဲ႔.....
တစ္ခါေလာက္ေတာ့....
မက္မက္စက္စက္ေလး ျပံဳးျပၾကရေအာင္....

ק@!ИҀ
(၉-၁၀-၂၀၁၂)