ေပးစာ..

အစြန္းႏွစ္ဘက္ေတြၾကား...
အလယ္အလတ္သမားေတြ ေနစရာမရွိတာ..မဆန္းေတာ့ဘူးအေမ...
မေကာင္းေတာ့တဲ့ ေခတ္ထဲ... ယိမ္းမယ့္ဘက္ေရြးရင္းကေန...
ကၽြန္ေတာ္လည္း..ဘံုေပ်ာက္ေနတာၾကာေပါ့....

လူ႔စိတ္ဆုိတာကလဲ.. ေကာက္ရိုးမီးပဲအေမ....
ခုေနတင္ပဲ... စစ္ပြဲၾကားက ကေလးေတြအေရး.. တုိ႔အေရး...
ခုေနတင္ပဲ... ျမန္မာမယ္ေလး သရဖူရေရး... တို႔အေရး...
ခုေနတင္ပဲ... ဟိုအေရးဒီအေရး... တို႔အေရး....
အေရးေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကိုယ့္အေရးျဖစ္ေနတဲ့သူေတြၾကားထဲ....
မိသားစုအေရး.. ငါ့အေရးလို႔ လူၾကားထဲသြားေအာ္....
ကၽြန္ေတာ္ပဲ..အဟားခံရမွာေပါ့...

ခုတစ္ေလာ.. ရီရမလို..ငိုရမလို ကိစၥေတြသိပ္မ်ားတယ္....
ကၽြန္ေတာ္ေလ....ရီလဲမရီေတာ့ဘူး... ငိုလဲမငိုေတာ့ဘူး .... အေမ...
မခ်ိျပံဳးေတြပဲ ျပံဳးျဖစ္ေတာ့တယ္

ထြက္သြားမွာကုိ တားတဲ့သူကလဲတားတယ္...
ဟားတဲ့သူကလဲဟားတယ္....အေမ...
ေက်ာလည္းမခိုင္းထားသလို...
ထိပ္တိုက္လဲ ရင္မဆိုင္ေတာ့ဘူး...
ကၽြန္ေတာ္ေတာ့.... ေခါင္းပဲငံု႔ထားမိေတာ့တယ္.....

အၾကည့္ခ်င္းဆံု....ကိုယ့္ဘက္ကအရင္ျပံဳးျပရင္...
တစ္ဘက္လူေက်နပ္မနပ္ေတာ့မသိဘူး....
စားသုတ္သုတ္... သြားသုတ္သုတ္ စက္ရုပ္လူေတြၾကားထဲ....
သြားျပံဳးျပမိရင္ေတာ့.... ငေပါၾကီးျဖစ္တယ္အေမ....

ေရာင္စံုဥာဏ္ေတြ အစြမ္းကုန္ကြန္႔ျမဴးေနႏိုင္မွ
ေနသားက်တဲ့ ေလာကထဲ...
ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေဖာက္ဖို႔ဆိုတာ...အသက္ျပည့္စရာမလိုဘူး အေမ....
တကယ္ေတာ့...က်ပ္ျပည့္ဖို႔ပဲ..လိုတယ္....