ခ်စ္သူအတြက္....

ပိုင္ဆိုင္ဖူးတဲ့ ေန႔စြဲတစ္ခ်ိဳ႕
အနာဂတ္မရွိခဲ့ၾကေပမယ့္
သတိရတိုင္းျပန္ေတြး
ရင္ထဲ တစိမ့္စိမ့္ေႏြးတယ္

အရာမထင္ခဲ့တဲ့ ေပးဆပ္မွဳေတြအတြက္
မခံယူတတ္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူမင္းလဲ
လိုအပ္ခ်က္တိုင္းျပည့္စံုပါေစ
ငါေစတနာထားတယ္

ဝတ္ေၾကတမ္းေၾက အလွဴခံထည့္ခဲ့သူကိုေတာင္
ဆုေတြတစ္သီၾကီးေပးတတ္ၾကတာပဲ
ငါ့ဘဝထဲ ခဏလာျပီး
စိတ္မပါတပါ ေပးသြားခဲ့တဲ့ ခ်စ္ျခင္းေတြအတြက္လည္း
မင္းဘဝတစ္ေလွ်ာက္ သြားလမ္းသာလို႔ လာလမ္းေျဖာင့္ပါေစ......

"ဘ၀သမား"

အဲဒီေန႕.....ဟာသဥာဏ္မရွိပဲ
ရယ္စရာေျပာျဖစ္လိုက္တယ္
 ပါးလ်ရွပ္ ေကြးသြားတဲ႕
အေပၚႏႈတ္ခမ္းကလြဲျပီး
တေလာကလံုး
မိႈင္းျပ တြန္႕ေႀကလို႕
လမ္းဆံုက ျဖတ္သြားျဖတ္လာ
ဘ၀ အစံု ကိုေငး ေတာ႕
ေျခလွမ္း ခပ္သြက္သြက္နဲ႕
ေခါင္းေလးေတြငိုက္စိုက္ သား
တကယ္ေတာ႕ ဘ၀ သမား ေတြခ်ည္း။

 

ဒိုမီႏို

လမ္းဆံုး

လမ္းခြဲခ်ိန္မတန္ေသးပါဘူး...
ဒါေပမယ့္.... ငါတို႔ေတြ ကိုယ့္လမ္းကုိယ္ေလွ်ာက္ျဖစ္ခဲ့ၾကတယ္.....

ေမ့မေပ်ာက္ႏိုင္ေသးပါဘူး...
ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ေတြ ကိုယ္စီပိုင္ရွင္သစ္ အစားထိုးျဖစ္ခဲ့တယ္......

မ်က္ရည္ေတြမခမ္းေသးပါဘူး...
ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ေတြ ေတြ႔တိုင္း
အျပံဳးတစ္ပြင့္ဆီ ေျခြခ်ေပးျဖစ္ခဲ့တယ္......

တကယ္ဆို...
တစ္ေယာက္လက္ကုိ တစ္ေယာက္...
ျမဲျမဲကိုင္ထားခဲ့ဖို႔အေရး...
နင္ေကာ ငါေကာ
သတၱိနည္းခဲ့လြန္းတယ္.....

စီးဆင္းျခင္း

အမိိမဲ႕သားလဲမဟုတ္
ေရနဲငါးလဲမဟုတ္
စီးဆင္းရတာ နဲနဲခက္ေနတယ္
ညအခါမွေမႊးသလို
ယံုႀကည္ခ်က္ဆိုတာ
နံနက္ေနအထြက္မွာ ေႀကြက်ဆဲ
ေလာကနီတိကို ရြတ္အံ ခ် လဲ
ေက်ာခိုင္းသူကို
ေျပးေျပးတေနမိတယ္
အားလံုးကိုစြန္႕ျပီးတသြင္သြင္စီးေတာ႕
ေက်ာက္ေဆာင္ေက်က္ခဲေတြက ရံ
လမ္းဆံုး မေရာက္ခင္
အမံႈအမႊြားတို႕ ျဖာက်ေနတဲ႕
ကမ္းပါး တစ္ခုမွာ
အဟုန္နဲ႕ လြင္႕ရတာ
ေပါ႕ ပါးခ်က္။။။။။။။။။။။။

ဒိုမီႏို (10.5.2012)

တစ္ခ်ိဳ႕.....

တစ္ခ်ိဳ႕..တစ္ခ်ိဳ႕....
ဂုဏ္သံဓနသံ....တျခြင္ျခြင္ၾကား....
ရပိုင္ခြင့္.... ရပိုင္ခြင့္..တဲ့
လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းလို႔...
ေအာ္ၾကခ်င္ေသးတယ္...
ဟိုတစ္ဘက္ျခမ္းမွာေတာ့...
ေျပးရင္းလႊားရင္း.....ရုန္းကန္ရင္း
အသက္ရွင္ခြင့္နဲ႔... ထမင္းတစ္နပ္စာအတြက္ကုိပဲ
ရပိုင္ခြင့္တစ္ခုအျဖစ္...ေက်နပ္ေနၾကရတယ္....

တစ္ခ်ိဳ႕..တစ္ခ်ိဳ႕....
ေလာကဓံရိုက္ခ်က္ေတြၾကား....
ဘ၀တစ္ခု....
အလဟသ..လႊင့္ပစ္ခ်င္ၾကတယ္....
ဟိုတစ္ဘက္ျခမ္းမွာေတာ့....
ေသမင္းနဲ႔စစ္ခင္းရင္း...
မနက္ျဖန္ရဲ႕ေနမင္းကို ၾကိဳဖို႔အတြက္...
ေဆြးေျမ႕ေျမ႕ေကာက္ရိုးတစ္မွ်င္လဲ.... ေက်နပ္ေနၾကရတယ္....

တစ္ခ်ိဳ႕..တစ္ခ်ိဳ႕....
အတုအေယာင္.... ကမာၻငယ္ေတြၾကား....
အစစ္အမွန္.. ခံစားခ်က္ေတြထည့္လို႔....
လင္းအရုဏ္ေတြလဲ ၾကိဳေနၾကတယ္....
ဟိုတစ္ဘက္ျခမ္းမွာေတာ့.....
ပခံုးေပၚက...၀န္ေတြအတြက္.... မညည္းမညဴလွဳပ္ရွားရင္း
တစ္ေမွးစာ..... အခိုက္အတန္႔ေလးကိုပဲ....
အားျဖည့္အားေမြးရင္း... ေက်နပ္ေနၾကရတယ္....

တစ္ခ်ိဳ႕တစ္ခ်ိဳ႕.....
အဲ့ဒီတစ္ခ်ိဳ႕ဆိုတာေတြထဲ...
ငါလဲပါတယ္...မင္းလဲပါတယ္....
ဟိုတစ္ဘက္ျခမ္းဆိုတဲ့စည္းတစ္ဘက္ထဲ....
မပါ၀င္ၾကတဲ့သူေတြအခ်င္းခ်င္း....
တည္ရွိေနမွဳအတြက္...
ကိုယ့္ၾကမၼာကိုယ္.....
ေက်းဇူးတင္လိုက္ၾကရေအာင္လား......

ဇာတ္သိမ္း

ငါ့ဘ၀ငါအေမွာင္သြင္း
ခ်ိဳ႕တဲ့တဲ႔ အလင္းေတြ.... တစ္ဘ၀စာသိမ္းလိုက္တယ္...
ျငိမ္းခ်မ္းလိုက္တဲ့ျဖစ္ျခင္း.....

ေထြးေပြ႔တဲ့ေလထု.....
သူကမွမၾကင္နာမွေတာ့...
ထိေတြ႔မွဳတိုင္းအတြက္... မီးပြင့္လိုက္တယ္....
အားမနာေတာ့ဘူး....

ေလထုကပဲတိုက္စားသလား...
ငါကိုယ္ကပဲ ေပ်ာ့ညံ့လြန္းတာလား....
ေသခ်ာတာကေတာ့....
မၾကာခင္...ငါဆိုတာ
ဘယ္သူမွမသိလိုက္တဲ့... ျပာေျမမွဳန္ခဲတစ္ခုပဲ.....

 ဟိုးေ၀းေ၀းက... င့ါျဂိဳဟ္ကမာၻေရ...
နင္ေငးေနက်..ေငြလမင္းကုိသာ တစ္၀ၾကီးေငးလိုက္စမ္း....
ဇာတ္သိမ္းခန္း တစ္ကြက္စာက်မွ...
နင့္အတၱေတြအတြက္.....
အေျပးအလႊား... လာဆုမေတာင္းခ်င္နဲ႔ေတာ့......

ငါ့ဇာတ္ငါသိမ္း....
ငါ့သစၥာ ငါခ်ဳပ္ျငိမ္းလိုက္တယ္....
ဘ၀အဆက္ဆက္...
ေကာင္းကင္မဲ့တဲ့ဘ၀....
ဒီမွာတင္.... ရပ္......