Tuesday 21 February 2012

အတိတ္..

ေမ့လိုက္ဖို႔ၾကိဳးစားတယ္ဆိုတာ...
သတိရဖို႔ တကူးတကအားထုတ္ေနျခင္းတစ္မ်ိဳးပဲ...

မုန္းပစ္တယ္ဆိုတာ...
ရင္ထဲမွာ သူရွိေသးတယ္ဆိုတာ သြယ္၀ိုက္ေသာနည္းအားျဖင့္ ၀န္ခံလိုက္တာ...

ငါလား...
သတိေတာ့ရတာေပါ့...
ငါ့ကိုယ္ငါေတာ့အေမွာင္မခ်တတ္ေသးဘူးကြယ္...

ငါလား....
ခ်စ္ေတာ့ခ်စ္တာေပါ့....
ငါ့ကိုယ္ငါေတာ့ မညာတတ္ေသးဘူးကြယ္....

ငါလား..
ေမွ်ာ္လင့္တာေပါ့....
(ေငြ႔ေငြ႔ေလးလင္းေနတဲ့..) ငါ့ဘ၀ငါ့မီးအိမ္ေလး ငါမျငွိမ္းခ်င္ေသးဘူးကြယ္...

ခက္တယ္ကြယ္..
အတိတ္ဆိုတာကလဲ (ဆရာမင္းလူကဗ်ာထဲကလိုပဲ)
လွည့္ၾကည့္လိုက္တိုင္း အနားကုိခ်က္ခ်င္းေရာက္ေရာက္လာတယ္...

အတိတ္ေရ...
ဒီတစ္ခါေတာ့ နင္ခ်ည္းပဲမလာနဲ႔.....
နင့္ဇာတ္အိမ္ထဲက အဓိကဇာတ္ေဆာင္ကိုပါ....
နင္နဲ႔အတူ တစ္ပါတည္းေခၚခဲ့စမ္းပါ...

(၂၃.၁.၂၀၁၂)

No comments:

Post a Comment